Geniet van het leven!




Vrijdag 4 mei 2018

Goedemorgen. Daar ben ik weer. Gisteren lukte het niet om een nieuw blogbericht te maken. M'n computer had de nodige kuren. Was erg traag en ik moest voor gebruik van het wifi-netwerk steeds akkoord gaan met de gebruiksvoorwaarden van het ziekenhuis.

Mijn keuze om de laptop helemaal af te sluiten en opnieuw op te starten had evenmin het gehoopte resultaat. Opstarten ging wel, maar mijn Firefox-browser opstarten (waarmee ik deze blog onderhoud) lukte niet. Dan maar niet. Het moet wel leuk blijven, nietwaar?

Ondertussen was ik gisteravond al behoorlijk vermoeid geraakt. Ik nam een lekkere lange douche en ging rond 22:00 uur naar bed. Heb vannacht gelukkig erg goed geslapen.

Het ontbijt weer aan tafel, in het zonnetje. Twee bruine boterhammen met pindakaas, een kop thee en een glas jus d' oranje. Gisteren vloog er tijdens mijn ontbijt een grote bonte specht ik de berk aan het terras van mijn kamer. Tussen de ruwe schors was hij op zoek naar insecten. Leuk om zoiets van zo dichtbij te zien!


Net als gisteren raakte ik mijn uitzicht op de tuin kwijt door het traag zakken van het zonnescherm. Het 'probleem' kon gelukkig snel worden opgelost. 😀

Kapper

Gisteren heeft mijn vrouw mijn hoofd even met de tondeuze onder handen genomen. Was wel een beetje nodig na mijn plotselinge en onverwachte vertrek naar het ziekenhuis. Zoals je op de foto boven kunt zien zie ik er weer netjes uit. De gevolgen van de chemo kunnen ook voor (extra) haaruitval zorgen. Ben benieuwd. Scheelt dan in elk geval een nieuwe behandeling met de tondeuze.

09:30 uur
Ik moet eigenlijk weer even op de hometrainer. Beweging is goed, maar na tweeënhalve minuut fietsen houd ik het voor gezien. Het lukt niet, ben snel moe. Maar niet forceren. 

De gevolgen van de chemotoediening worden merkbaar. Mijn weerstand wordt geringer. Ik heb al enkele dagen last van een gevoelige maagstreek. Ik voel mij nog niet misselijk, maar het neigt er wel tegenaan. Als ik er écht last van krijg hebben ze daar ook wel weer een pilletje voor. Sinds gisteren heeft mijn ontlasting niet meer de vertrouwde vormen van weleer. Ik merk dat ik sneller vermoeid raak. 

09:38 uur
De voedingsassistente komt binnen. "En meneer Van Dijk, wat wilt u drinken?" Ik kies een kop koffie en een beker karnemelk. Volgens de diëtiste die ik gisteren op bezoek kreeg moet ik wat meer eiwitten binnenkrijgen voor de opbouw van mijn cellen. (Ze formuleerde het mooi, maar ik kan het me niet meer zo precies herinneren.) 


Ook kan ik er nog iets bij kiezen: een smoothy, druiven of een stukje oranjekoek. Een smoothy trekt mij niet. De druiven - met pitten - met mijn gevoelige maagstreek evenmin. Oranjekoek? Het is vandaag toch geen feestdag? In Friesland eten we vaak oranjekoek op verjaardagen en tijdens speciale gelegenheden. Het is vandaag 4 mei, Dodenherdenking, maar is dat dan een feestdag om oranjekoek te eten? De assistente haalt het - voor mij - bijzondere karakter van de aangeboden oranjekoek genadeloos onderuit: "Het maakt gewoon deel uit van het standaard PUUR-concept."

Ik laat mij - zo kort na mijn ontbijt - toch verleiden tot een klein stukje oranjekoek. Als het niet gaat laat ik het wel staan.

10:00 uur
Ik voel mij weer wat minder worden. Wat moe en flauw. Toch maar even op bed liggen? De zon schijnt er volop op. Nu zelf het zonnescherm maar wat laten zakken? Ik doe het.


Ik gun mezelf een lang rustmoment, lekker halfzittend-/liggend op bed. En mijmer wat. Gewoon even lekker niets doen.  Na een dutje wat swipen op m'n smartphone. Berichtjes op Facebook en LinkedIn lezen en sommige liken of een kort berichtje terug plaatsen.

Ik ben me ervan bewust dat het nu allemaal wat minder begint te worden. Volgens de verpleegkundige zijn mijn bloedwaarden nog zodanig voldoende dat ik geen bloed krijg toegediend.

11:10 uur
Maar weer even achter de laptop. Fijn dat hij het weer doet en ik mijn verhaal weer kwijt kan. 
De koffie en het halve stukje oranjekoek zijn allang op. Van de karnemelk neem ik af en toe een slokje. Hij smaakt nog goed.

11:30 uur
Mijn vrouw komt op bezoek. Ze was vandaag eerst even op haar werk geweest. Collega's bijpraten, een kop koffie drinken en wat noodzakelijke klusjes gedaan. Gelukkig geeft haar werkgever haar alle ruimte die ze nodig heeft, uiteraard ook om mij te bezoeken. 

Hier nemen we de tijd voor elkaar. Om elkaar te omhelzen en te knuffelen. Om met elkaar te praten en stil naast elkaar te zitten. Om er voor elkaar te zijn. Dat is fijn!

Lunch

De lunch staat mij wat tegen. Ik eet maar één bruine boterham met pindakaas en neem daar alle tijd voor. Mijn buik en maagstreek stribbelen wat tegen. Na het innemen van een pilletje tegen misselijkheid eet ik ook het laatste stukje brood op. De thee laat ik voor de helft staan. Een beker kruidenbouillon smaak echter verrassend goed! Lekker zout! De beker karnemelk ('goed voor de noodzakelijke eiwitten') bewaar ik voor het laatst, slokje voor slokje. Het bekertje met het 'vieze drankje' (antibiotica) staat even verderop op mij te wachten... 😖

13:30 uur: Post-time!
Voor mij elke dag een fijn terugkerend moment. Kaarten van familie, vrienden, (oud-)collega's en goede bekenden. De lieve en bemoedigende woorden doen mij goed. Sommige reacties op mijn blogs doen mij glimlachen. Leuk, deze interactie. Op een weer andere manier dan via de sociale media. 

Af en toe ontroert een tekst op een kaart mij zo heftig dat ik vol schiet en de tranen de vrije loop laat. Ik maak mij er niet druk om. Ik laat het gewoon gebeuren. Bovendien lucht het lekker op.

Heel bijzonder vind ik dat ik ook meelevende reacties ontvang van mensen die zélf ernstig ziek zijn of van wie de partner of een ander familielid niet lang meer te leven heeft. Ik vind het moeilijk om hierover iets te schrijven. 

Hoewel ik een ernstige - in potentie dodelijke - ziekte heb ga ik ervan uit dat ik een redelijke kans heb om dit te overleven. Met zware chemokuren én stamceltransplantatie moet het mogelijk zijn om weer helemaal te genezen van deze acute leukemie. Om weer helemaal gezond te worden! Andere ernstig zieke mensen missen dit positieve vooruitzicht. Ik wens hen en hun partners en familie heel veel sterkte in deze moeilijke periode! Ik weet nu hoe belangrijk het is om je gesteund en geliefd te voelen, vooral wanneer de vooruitzichten verre van rooskleurig zijn.

Tuin

Tot slot hieronder een filmpje van de schitterende binnentuin, waar ik dagelijks op uitkijk. Deze opname heb ik gistermiddag gemaakt.



Ik laat het vandaag bij dit blogbericht. 
Het is mooi weer. Geniet ervan!

Fijne dag!

Reacties

  1. Wat mooi en verhalend verwoord. Wens jou en je gezin heel veel sterkte en alle geluk toe. Hoop dat je binnenkort in je eigen tuin weer kunt genieten van de natuur.
    Hartelijke groeten, Margot van den Akker

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De chemokuur is gestart

Stamceltransplantatie

Twee jaar na diagnose acute leukemie